De witte verstilde wereld

's Ochtends vroeg bevindt ik mij in een verstilde wereld. Als een laag boven op de werkelijkheid ligt er een deken van stilte die alleen een enkele vogel weet te doorbreken. Zelfs voetstappen worden gedempt, alleen een licht geknars verraadt het dat iemand zich voortbeweegt. De wezens om je heen zijn bijna onherkenbaar. In een bonte kleurenverzameling schuifelt er een langs je heen, terwijl er verderop een voor een complete zwarte look heeft gekozen. Nogsteeds heerst er overal de stilte, die niemand durft te doorbreken.

...

Bijna niemand dan. Want opeens klinken er twee overbekende en ook een van de meest gehate deuntjes van Nederland door de speaker. Verschrikt kijkt iedereen op, adem inhoudende voor wat komen gaat. 

'WEGENS STRENGE VORST RIJDT DE NS VANDAAG EEN AANGEPASTE DIENSTREGELING. HOUDT U REKENING MET LANGERE REISTIJDEN, EXTRA OVERSTAPPEN EN VOLLE TREINEN. DE TREIN NAAR UTRECHT CENTRAAL VERTREKT OVER ONGEVEER 30 MINUTEN.'

De stilte van die witte verstilde wereld verdwijnt nadat het laatste woord is omgeroepen, nergens is deze rust meer terug te vinden. Uit de bergen stof waar men zich in wikkelt komen er allerlei mobiele apparaten tevoorschijn.Overal hoor je mensen uitleggen dat ze problemen met de trein hebben, en dus later zullen aankomen. De man in een zwarte jas klinkt een beetje verhit, waarschijnlijk is hem dit nog niet zovaak overkomen. Een studente verderop lijkt eerder gelaten, dit gebeurd haar altijd als ze met de trein reist. In plaats van zich druk te maken hoopt ze maar op het beste. Sommige mensen draaien zich gelijk om en verlaten het perron. Met 30 minuten vertraging kan je misschien via andere wegen sneller op bestemming arriveren, of lokt een warm kopje koffie thuis. Maar voor de mensen die dat niet kunnen zit er maar een ding op; wachten. En tijdens dat wachten komt langzaam die stilte terug, trekken mensen zich terug in zichzelf met hun muziek. De verstilde wereld is er weer even, en ik geniet.