Acht mensen op zeven hoog in Amsterdam zijn twee minuten
stil. Sommige kijken naar de beelden op TV, anderen staren in de verte
verzonken in eigen gedachtes. Vier hebben de oorlog bewust meegemaakt, een ervan heeft zelfs nog gediend in Nederlands-Indië. Ieder
heeft zijn eigen verhalen, alsof ze gisteren zijn gebeurd. Maar tijdens de twee
minuten worden deze niet verteld.
Elk jaar, 4 mei, krijgen de doden die er niet zelf voor
hebben gekozen te gaan, het moment om weer even terug te komen in de gedachtes
van de levenden. Om ons allen erop te wijzen dat oorlog voor alle partijen niks
anders dan verdriet oplevert. Laten wij als levende, nabestaanden van deze
vreselijke oorlog, van elke dag volop genieten. Als vrije mensen, ieder met
een eigen stem.
En laten we bovenal elkaar respecteren, want daar ligt de
sleutel naar vrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten